Salute, Jonathan!/Capitul 88
 |
|
| Problems listening to this file? See media help. | |
Contenete - Capitul 87 - Capitul 88 - Capitul 89
Ottantottesim capitul (88.esim capitul)[edit | edit source]
Jurnale de Jonathan Harker.
3-4 octobre, just ante mi-nocte. – Yo credet que yer ne vell trovar su fine. Yo volet dormir, in li ciec credentie que li sequent die vell dar un situation changeat, e que omni changes deve esser plu bon quam nu. Noi discusset quo far, ma ne posset concordar nos. Li sol punctu de concordantie esset que un terr-buxe restat, li loc de quel solmen li Comto conosset. Si il prefere restar celat, il vell posser frustrar nos por annus, e interim! – li pensa es tro horribil e yo ne audacia far it.
Ti-ci cose yo save: que si unquande ha existet un fémina qui es li perfectitá in se, it es mi povri amanta. Yo ama la mill vezes plu pro su dulci misericordie, quel fa mi odie del monstru tam mult plu despectibil. To es mi sol esperantie, nor sol ancre, (ancre = cose por far un nave ne mover) li credentie que Deo ne va permisser que un tal creatura existe in nor munde. Mersí a Deo, Mina dormi, e dormi sin reves. Desde li cade del sole ella ne esset calm, ma subitmen venit un repose sur su visage quel esset quam li verne pos li ventes de marte. Yo ne es dormaci, solmen fatigat, mortalmen fatigat. Ma yo deve provar dormir, nam deman have su coses a soluer, e til tande yo ne va…
Plu tard. – Yo devet har indormit me, nam Mina avigilat me; ella sedet rect in li lette con un expression de surprise. Ella plazzat un manu sur mi bocca e susurrat in mi orel:
“Sile! Hay alqui in li coridor!” Yo stantat me, cruceat li chambre, e silentmen apertet li porta. Ta, jacent sur un matrasse (matrasse = leni parte de un lette), esset Sr. Morris, qui esset completmen vigil. Il levat un manu por silentie e susurrat:
“Sile! Retorna al lette. Un de noi va esser ci durant li nocte. Noi ne vole riscar alquicos!”
Su expression fat me renunciar un prova de discussion, e yo retornat a Mina. Ella sospirat e presc subridet. Plazzante su brasses circum me ella dit dulcimen:
“Oh, mersí a Deo pro bon brav mannes!” e con un sospira ella reindormit se. Yo scri to ci pro que yo ne es dormaci, ma deve provar denov.
4 octobre, matine. – Denov durant li nocte yo esset avigilat de Mina. Noi hat bon dormit, e yo videt li gris del matine con quel vell venir li leva del sole pos un témpor. Ella dit me rapidmen:
“Ea, voca li professor. Yo vole strax vider le.”
“Pro quo?” yo questionat.
“Yo have un idé. Yo suposi que it venit me durant li nocte, e maturat (matur·ar = devenir plen) sin que yo savet it. Il deve hipnotisar (hipnotisar = far cader in un revosi statu mental) me ante li venida del alba (alba = li témpor just ante li leva del sole), e tande yo va posser parlar. Ea strax, caro, li témpor ne es mult.” Yo exeat li porta e videt Dr. Seward sur li matrasse, qui saltat sur su pedes.
“Hay alquo mal?” il questionat con surprise.
“No,” yo replicat, “ma Mina vole strax vider Dr. Van Helsing.”
“Yo va vader,” il dit, e hastat se vers li chambre del professor.
Pos du o tri minutes Van Helsing esset in li chambre con su vestimentes de nocte, e Sr. Morris e Lord Godalming esset con Dr. Seward avan li porta, questionante quo hat evenit. Quande li professor videt Mina il subridet, e frottat li manus, diente:
“Oh, mi car Madam Mina, yo vide un ver change. Vide! Amico Jonathan, nor anteyan Madam Mina ha retornat!” E tornante se a la, il dit alegrimen: “E quo yo posse far por te? Nam ye ti-ci hora tu ne vole vider me por far nequo.”
“Yo vole que vu hipnotisa me!” ella dit. “Ples far it ante que veni li alba, nam yo senti que yo posse parlar líbermen. Strax, nam li témpor es limitat!” Sin un parol il fat un geste con li manu por que ella mey seder se rect in li lette.
Regardante la fixmen, il comensat li gestes: passas avan la, del alt vers li bass, durant que Mina spectat le fixmen e mi cordie battet quam un martelle. Lentmen su ocules cludet se, e ella sedet sin alquel movement; solmen vidente su respiration yo savet que ella vivet. Li professor fat plu gestes, e sur su fronte yo videt grand perles de sudore.
Poy Mina subitmen apertet li ocules, ma ella semblat esser un diferent fémina. Su visage regardat in li lontanitá, e su voce possedet un trist revositá (rev·osi·tá) quel esset me nov. Levante su manu por far omnes tacer, li professor indicat que li altres mey intrar. Ili intrat sin brue e cludet li porta, e stat contra li lette. Mina ne semblat vider les. Li silentie esset ruptet per li voce de Van Helsing qui parlat bass e plan (plan = ínchangeant) por ne rupter li pensada de Mina:
“U es tu?” Li response venit neutralmen:
“Yo ne save. Li dorme apartene a null loc.”
Durant quelc minutes esset silentie. Mina sedet rigidmen (rigid = dur e ínmobil), e li professor spectat la fixmen, durant que noi apen audaciat respirar. Li chambre devenit plu e plu luminosi. Sin tornar se, Dr. Van Helsing indicat que yo mey levar li persiane. Yo levat it, e videt que li jorne hat presc arivat. Un rubi strie esset visibil, e un rosi luce difuset se tra li fenestre. Ti-ta instante li professor parlat denov:
“U es tu, nu?”
Li response venit revosimen, ma con intention; quam si ella fat un interpretation (interpretar = explication) de alquo. Yo ha audit la parlar talmen, leente su stenografie.
“Yo ne save. Omnicos es me foren!”
“Quo tu vide?”
“Yo vide nullcos; omno es obscur.”
“Quo tu audi?” Yo posset detecter (detecter = sentir que it existe) li tension (tension = supresset sentiment) in li patient voce del professor.
“Undeation. Li aqua passa, undettes salta. Yo posse audir les extern.”
“Tande tu es sur un nave?” Noi videt unaltru, volente comprender alquicos. Noi timet pensar. Li response venit strax:
“Oh, yes!”
“Audi tu altricos?”
“Li son de passuant mannes qui curre. Ta es li crac de un catene, li segles, e li altri nave-preparationes.”
“E quo tu fa?”
“Yo es ínmobil – oh, tam ínmobil. It es quam li morte self!” Li voce diminuet se e devenit alquo simil al son de dorme, e li apertet ocules cludet se denov.
Nu li sole hat levat se, e li tot jorne hat venit. Dr. Van Helsing plazzat li manus sur li epol de Mina, e fat la reposar li cap sur li cussine. Ella jacet quam un dormient infanta por quelc minutes, poy avigilat se con un long sospire, e regardat li circumsedent nos con astonament.
“Ha yo parlat in dorme?” ella dit. Ma ella semblat saver quo hat evenit, benque ella ne savet to quo ella hat dit e volet saver. Li professor informat la, e ella dit:
“Alor ne hay un moment a perdir, fórsan it ne es tro tard!” Sr. Morris e Lord Godalming tornat se vers li porta ma li calm voce del professor fat les retornar:
“Resta, mi amicos. Ti nave, u it mey esser, esset levant li ancre durant que ella parlat. Nu in vor tam grand Portu de London hay mult naves quel fa li sam cose. Quel ex ili vu sercha? Mersí a Deo que noi possede un indicie. Noi ha esset un poc ciec, nam si noi hat pensat plu, noi vell har comprendet li cose yer. Noi ja save quo li Comto pensat quande il prendet li moné: il volet escapar. Audi: ESCAPAR! Il videt que con solmen un terr-buxe, e un gruppe de mannes chassant le quam canes pos un fox, ti-ci London ne esset li loc por le. Il prendet li ultim terr-buxe e intrat un nave. Il vole escapar, ma no! Noi va sequer le. Li chassa ha comensat, e noi va pensar pri su pensas un poc. Interim noi posse reposar un poc, nam li aquas queles il deve passar il ne posse passar nu, solmen quande ili es max alt o max bass. Talmen noi have li tot die. Noi mey balnear e vestir nos, e manjar li dejuné quel noi besona, e fa it comfortabilmen pro que il ne trova se sur li terre, u noi sta.”
Mina questionat le con un expression de curiositá:
“Ma pro quo serchar le, quande il ha lassat nos?” Il prendet li manu de Mina e tappat it un poc, diente:
“Null questiones ancor. Pos li dejuné, yo va responder.” Poy il dit nullcos, e noi separat nos por vestir nos.
Pos li dejuné Mina repetit li question. Il videt la gravmen durant un minute, poy dit:
“Pro que, mi car, car Madam Mina, nu noi deve sequer le mem plu, mem si noi deve sequer le til li intrada del inferne self!”
Ella pallidijat e dit: “Pro quo?”
“Pro que,” il respondet solemnimen, “il posse viver secules, e tu es un simplic mortala. Desde que il mordet tui col, li témpor es alquo a timer.”
Ella evanescet, e yo captet la just ante que ella cadet sur li suol.
Vocabularium[edit | edit source]
- alba
- ancre
- detecter
- hipnotisar
- interpretar
- marte
- matrasse
- maturar
- plan
- revosi
- rigid
- tension
- verne
Altri paroles[edit | edit source]
- ancre: ancrage
- detecter: detection, detective
- maturar: matur, maturitá
- rigid: rigiditá
- verne: vernal